"iki kalp bağışla bana
iki kış
hiç durmadan yağsın kar" Çiğdem Sezer
uzaktasın... elini tutamayacağım, gözlerine bakamayacağım kadar uzakta... gökyüzü dışında fazlaca ortak bir yan yok aramızda... aynı aya bakıyoruz, aynı güneşin altında yürüyoruz... aynı lodosta saçlarımız uçuşuyor... ve aynı yağmur düşüyor penceremize... gerisi başka yaşamlar... insanlar başka başka... yüzler ve ruhlar bambaşka...
ne kadar uzakta olursan ol burada bir konukevi kalbim sana... geçmişimizdeki konukevleri kadar gerçek... seni bekleyecek hep beklediği gibi... sen arada sırada uğrayacaksın... bazen bir sözle, bazen bir tebessümle... mevsimler geçecek, yaşlanmaya ve hayattan umutlarımızı azaltmaya devam edeceğiz... geçmiş denen şeyi hatırladıkça acı bir tat düğümlenecek boğazımızda... keşkeler birbirini kovalayacak... ama ne kadar çok keşke girse de aramıza orada kalmaya devam edeceksin...
kalbim ilk evsahibin, sen ilk konuğusun ve son... yoksa biliyorum bende; "zordur paslı bir kilide anahtar olmak..."
"iki kalp bağışla bana
-yeter ki-
hem çırağım hem usta
buradan bakınca sır
ordan bakınca ayna"Çiğdem Sezer
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder