Gelse de trenden ikimiz insek camları buğulu iki tas çorba bir kitap -- çantana korkup tutunmuş kâğıdı samandan şiiri zorba ve o hışırdayan uykudan geçsek sobanın ayrımsız adaletinden çok büyük bir yağmur işte başlamış kimse çıkmayacak bugün evinden
SÜLEYMAN ÇOBANOĞLU (HUDAYİNABİT’TEN)
Trenler ne zamandır aklımda… ama o ilk dizeyi okuyunca yazmalıyım dedim kendime… artık trenlerden söz etmenin zamanı geldi…aslında trenler daha çok banliyödür benim hayatımda… Gebze – Haydarpaşa hattıdır en çok… babamla yaz tatilinde gittiğim yolculukların sabah ve akşam kalabalığıdır…sıkış tıkışlıktır…gazete okuyanların gazetelerini okumaktır…biletçilerdir.. trenden sarkanlardır.. biletçiden vagon vagon kaçanlardır… Türküler söyleyerek sakız satmaya çalışan karadenizlidir… tren kazalarıdır, bir de araya düşenler atlayanlar tinerciler… istasyonlardır bir de.. ağaçlar, raylar ve beklemeyi öğrenmektir tren yolculukları… babamdır benim trenlerim…çocukluğumdur çokça işte… hayat başka yollardan yürümeyi emrettiğinden itibarense kopar ilişkimiz raylarla…
Sonra sen varsın… sen geldin hayatıma… o kadar çok şey verdin ki bana dev trenler küçük kalır yanında… ama şimendiferler de seninle tekrar geldi hayatıma işte…
senle beraber koca koca trenler hayatıma girer…lokomotifler…pulmanlar…yalnızlıklar… kavuşanlar.. yemekli vagonlar…kompartımanlar… gazete kümeleri…istasyonda bekleyen sen…dışarının soğuğunda üşüyen yanağın ve ellerin…rengi kaçan dudakların…gülen gözlerin… heyecanın…aşkın…tren sen olursun sen tren olursun…tren benim için kavuşmak olur… ya da ayrılık kısa sürelilerinden…
o ilk dizedeki dilek hep içimdeymiş onu fark ettim.. bir trene binsek seninle ve insek zamanı gelince…
trenler gelirler giderler… ama sen içimde kalmaya devam ediyorsun…
şimdi banliyö olan trenler aynı zamanda birer eksprestir de…mutluluktur bir yemekli vagonda karşılıklı çay içmek ve umarsızca yola devam etmek… yanımızda bir yolculuk koalasıyla çuf çuf gidebilmek.. yeni yerlere yeni rüyalara… her trenden inişimde sen beni karşılayacakmışsın gibi hala heyecanlanıyorum ben…aşk o yüzden her daim tren kapılarında hissettiriyor varlığını bana en çok..
bir tren gelir ve bizi götürür o güne dek kalbim seninle….
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder